معیار دوستان دغل  روز  حاجت است

 

قرضی به رسم تجربه از دوستان طلب

 

 

واعظان كاین جلوه در محراب و منبر می كنند

 

چون به خلوت می روند  ان کار دیگر می کنند

 

 

بیهوده   مكن   عمر   گران   صرف    رفیقان

 

عمر صرف كسی كن كه دلش جان تو باشد

 

امروز  كسی  محرم  اسرار  كسی   نیست

 

ما  تجربه  كردیم  كسی  یار  كسی  نیست

 

 

دیده  یوسف شناسان  در غبار  کثرت است

 

ورنه یوسف در میان کاروان پیداست کیست

 

 

بردن حسد از حال کسان طور خرد نیست

 

زنهار   که   از    طور   خرد   دور   نباشی

 

 

دلی که رامش جوید نیابد آن دانش

 

سری که بالش جوید نیابد او افسر

 

 

ز هجران طفلی که در خاک رفت

 

چه نالی؟ که پاک آمد و پاک رفت

 

 

سگی  را   خون  دل  دادم  که  با  من  یار   گردد

 

ندانستم که سگ خون میخورد خونخوار می گردد

 

 

حریم عشق را  درگه بسی بالاتر از عقل است

 

کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد

 

 

 

شمع  بزم  محفل  شاهان  شدن  ذوقی  ندارد

 

ای خوشا شمعی که روشن میکند ویرانه ای را

 

 

يادمان باشد گر  خاطرمان  خالی  ماند

 

طلب عشق ز هر بی سر و پايی نکنيم

 

 

یارا بهشت صحبت یاران همدم است

 

دیدار   یار   نامتناسب   جهنم  است

 

 

کرم   بین  و   لطف  خداوند گار

 

گنه بنده کردست و او شرمسار

 

 

مكن  تكيه  بر   ملك  دنيا  و  پشت

 

كه بسياركس چون توپرورد و كشت

 

چو   آهنگ   رفتن   كند   جان   پاك 

 

چه  بر  تخت مردن  چه بر روي خاك

 

 

پرتو  نیکان  نگیرد هر که  بنیادش بد است

 

تربیت نا اهل را چون گردکان بر گنبد است

 

 

هر كه فرياد رس روز مصيبت خواهد

 

گو در ايام سلامت بجوانمردي كوش

 

 

 

شمع  بزم  محفل  شاهان  شدن  ذوقی  ندارد

 

ای خوشا شمعی که روشن میکند ویرانه ای را

 

 

يادمان باشد گر  خاطرمان  خالی  ماند

 

طلب عشق ز هر بی سر و پايی نکنيم

 

 

یارا بهشت صحبت یاران همدم است

 

دیدار   یار   نامتناسب   جهنم  است

 

 

کرم   بین  و   لطف  خداوند گار

 

گنه بنده کردست و او شرمسار

 

 

مكن  تكيه  بر   ملك  دنيا  و  پشت

 

كه بسياركس چون توپرورد و كشت

 

چو   آهنگ   رفتن   كند   جان   پاك 

 

چه  بر  تخت مردن  چه بر روي خاك

 

 

پرتو  نیکان  نگیرد هر که  بنیادش بد است

 

تربیت نا اهل را چون گردکان بر گنبد است

 

 

هر كه فرياد رس روز مصيبت خواهد

 

گو در ايام سلامت بجوانمردي كوش

 

 

 

عاقبتالامرخاکگلکوزهگرانخواهیشد

 

حالیا   فکر  سبو   کن  که  پر  از   باده  کنی

 

 

درختدوستیبنشانکهکامدلبهبارآرد

 

نهالدشمنی  برکن  که  رنج  بیشمار  آرد

 

 

معرفت  در  گرانیست  بههرکس  ندهندش

 

پرطاووسقشنگاستبهکرکسندهندش

 

 

خدایا  چنانکن  سرانجام  کار

 

توخوشنودباشیومارستگار

 

 

برگدرختانسبز  در  نظر  هوشیار

 

هرورقشدفتریستمعرفتکردگار

 

 

مناز  خاری  که  بر بالای  دیوار  استفهمیدم

 

کهناکسکسنمیگرددبدینبالانشستنها

 

 

تکیهبرجایبزرگاننتوانزدبهگزاف

 

مگراسباببزرگی  همه  امادهکنی

 

 

درايندنياىبىحاصلچرامغرورميگردى

 

سليمانگرشوى  آخرنصيبمورميگردی

 

 

یارب  مباد  آنکه  گدا  معتبر شود

 

گرمعتبرشودزخدابیخبرشود

 

 

نظرات شما عزیزان: